مرگ‌ومیر ناشی از آبله میمون در آفریقا از ۱۹۰۰ نفر فراتر رفت؛ هشدار درباره شیوع گسترده بیماری

بر اساس گزارش رسمی مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آفریقا، شمار قربانیان بیماری آبله میمون در این قاره از ابتدای سال ۲۰۲۴ تاکنون به بیش از ۱۹۲۲ نفر رسیده است. این آمار نگران‌کننده در حالی منتشر شده که موارد ابتلا نیز به شکل قابل توجهی افزایش یافته و به بیش از ۱۷۴ هزار مورد رسیده است.

نگاشی نگونگو، رئیس دفتر اجرایی این مرکز، در یک نشست خبری آنلاین اعلام کرد که تاکنون ۲۷ کشور آفریقایی درگیر شیوع آبله میمون شده‌اند. وی با اشاره به روند افزایشی ابتلا در سال جاری گفت: «در سال ۲۰۲۵ تاکنون ۹۴۳۰۰ مورد ابتلا گزارش شده که نسبت به سال گذشته، افزایش ۱۱۷ درصدی را نشان می‌دهد. همچنین تعداد موارد تأییدشده در سال جاری به ۲۹۰۸۴ مورد رسیده که نسبت به ۱۹۷۱۳ مورد سال گذشته، رشد قابل توجهی داشته است.»

با وجود این آمار هشداردهنده، نگونگو از کاهش نسبی موارد مشکوک و تأییدشده در هفته‌های اخیر خبر داد و این روند را نشانه‌ای مثبت در مسیر کنترل بیماری دانست. او همچنین افزایش پوشش آزمایش‌های تشخیصی را یکی از عوامل مؤثر در شناسایی بهتر و مدیریت دقیق‌تر بیماری عنوان کرد.

آبله میمون، یک بیماری ویروسی نادر است که نخستین‌بار در سال ۱۹۵۸ در میان میمون‌های آزمایشگاهی شناسایی شد. این بیماری از طریق تماس مستقیم با مایعات بدن، قطرات تنفسی و سطوح آلوده منتقل می‌شود و علائمی مانند تب، بثورات پوستی و تورم غدد لنفاوی دارد. اگرچه در بسیاری از موارد علائم خفیف هستند، اما در برخی افراد، به‌ویژه در شرایط ضعف ایمنی، می‌تواند منجر به عوارض شدید و حتی مرگ شود.

تعداد مرگ ناشی از بیماری آبله میمون در آفریقا فراتر از ۱۹۰۰ نفر
تعداد مرگ ناشی از بیماری آبله میمون در آفریقا فراتر از ۱۹۰۰ نفر

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آفریقا در آگوست ۲۰۲۴، شیوع آبله میمون را به‌عنوان یک وضعیت اضطراری بهداشت عمومی در سطح قاره اعلام کرد. در ادامه، سازمان جهانی بهداشت نیز این بیماری را به‌عنوان یک وضعیت اضطراری جهانی با نگرانی بین‌المللی طبقه‌بندی کرد.

با توجه به گسترش سریع بیماری و افزایش موارد مرگ‌ومیر، کارشناسان بهداشت جهانی بر ضرورت تقویت اقدامات پیشگیرانه، افزایش آگاهی عمومی، توسعه واکسن و گسترش زیرساخت‌های درمانی در کشورهای آسیب‌پذیر تأکید دارند. مقابله مؤثر با این بیماری نیازمند همکاری بین‌المللی، حمایت مالی و برنامه‌ریزی جامع در سطح منطقه‌ای و جهانی است.

مجله پزشکی دکتر حصارکی

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پیمایش به بالا