سرپرست مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت اعلام کرده است که کووید-۱۹ اکنون به یک بیماری بومی مانند سرماخوردگی تبدیل شده است. بنابر اظهارات وی، سویه‌های کنونی این ویروس خطرناک نیستند، اما همچنان بر رعایت نکات بهداشتی عمومی، مانند سایر بیماری‌های تنفسی، تاکید می‌شود.
آخرین وضعیت عفونت‌های تنفسی در کشور
دکتر قباد مرادی، سرپرست مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت، با اشاره به یافته‌های نظام مراقبت عفونت‌های تنفسی، توضیح داد که در اواخر اردیبهشت و اوایل خرداد ماه سال جاری، کووید-۱۹ عامل حدود ۱۰ درصد از عفونت‌های تنفسی در کشور بوده است. در همین دوره، ویروس سرماخوردگی با ۸ درصد و آنفلوآنزا با ۷ درصد، دیگر عوامل شایع عفونت‌های تنفسی بوده‌اند. او همچنین خاطرنشان کرد که نسبت ابتلا به کووید-۱۹ در اردیبهشت ماه سال جاری در مقایسه با سال گذشته، کمتر شده است. این آمار نشان‌دهنده تغییر الگوی بیماری و کاهش تدریجی اهمیت کووید-۱۹ به عنوان عامل اصلی عفونت‌های تنفسی است.
وضعیت جهانی و اهمیت رعایت بهداشت فردی
دکتر مرادی در مورد وضعیت ابتلا به کووید-۱۹ در سطح جهان نیز گفت که درصد “مثبت شدن” تست‌های کووید-۱۹ در کشورهای منطقه “مدیترانه شرقی”، “آسیای جنوب شرقی” و “اقیانوس آرام” افزایش یافته و به حدود ۱۱ تا ۱۵ درصد رسیده است. این نکته نشان می‌دهد که با وجود کاهش شدت بیماری در ایران، ویروس همچنان در مناطق دیگر فعال است.
وی با تأکید بر ضرورت رعایت نکات بهداشتی برای پیشگیری از بیماری، به توصیه‌های زیر اشاره کرد:
- شستن مرتب دست‌ها و پرهیز از لمس چشم، دهان و بینی با دست.
- استفاده از ماسک در اماکن شلوغ و وسایل نقلیه عمومی، به‌ویژه برای افراد دارای بیماری زمینه‌ای و گروه‌های آسیب‌پذیر.
- خودداری از دست دادن و روبوسی کردن تا زمانی که امکان انتقال ویروس بالاست.
تأکید بر بومی شدن کووید-۱۹
دکتر مرادی بار دیگر تأکید کرد که “کووید-۱۹ به یک بیماری بومی تبدیل شده و در حال حاضر، سویه‌های ایجادکننده این بیماری جزو سویه‌های خطرناک نیستند.” این بدان معناست که جامعه باید یاد بگیرد با این ویروس مانند سایر بیماری‌های تنفسی شایع، نظیر سرماخوردگی یا آنفلوآنزا، زندگی کند و اقدامات پیشگیرانه لازم را برای جلوگیری از شیوع آن در پیش بگیرد. این دیدگاه به کاهش اضطراب عمومی کمک کرده و جامعه را به سمت بازگشت به روال عادی زندگی سوق می‌دهد، در حالی که آگاهی و مسئولیت‌پذیری فردی در حفظ سلامت همچنان حفظ می‌شود.
با توجه به این توضیحات، می‌توان دریافت که رویکرد وزارت بهداشت به کووید-۱۹ از حالت اضطراری به مدیریت یک بیماری بومی تغییر یافته است. این تغییر رویکرد می‌تواند پیامدهای مهمی در سیاست‌گذاری‌های بهداشتی و اجتماعی داشته باشد. به نظر شما، چه تفاوت‌های اساسی در نحوه برخورد با یک بیماری “بومی” در مقایسه با یک “اپیدمی” وجود دارد؟