نتایج یک تحقیق تازه نشان می‌دهد کودکان مبتلا به بیماری خودایمنی مولتیپل اسکلروزیس (ام‌اس)، با سرعت بیشتری دچار فرسودگی زیستی می‌شوند و نسبت به همسالان سالم خود، فرآیند پیری بیولوژیکی را زودتر تجربه می‌کنند.
مطالعه‌ای که در دانشگاه کالیفرنیا-سن دیگو به سرپرستی دکتر جنیفر گریوز، رئیس بخش نوروایمونولوژی، انجام شده، نشان داد کودکان مبتلا به ام‌اس حتی در ظاهر سالم، دچار تغییرات سلولی و الگوهای DNA مرتبط با پیری هستند. این تغییرات اپی‌ژنتیکی نشان‌دهنده کاهش عملکرد سیستم ایمنی و عصبی، و افزایش ریسک ناتوانی‌های زودهنگام در دوران نوجوانی و اوایل بزرگسالی است.
گریوز با اشاره به اهمیت این یافته، گفت: «پیری مفهومی نیست که معمولاً با دوران نوجوانی مرتبط باشد، اما در مبتلایان به ام‌اس، آسیب‌های سلولی از همان سنین پایین آغاز می‌شود و ممکن است علائم بالینی در دهه‌های بعد ظاهر شوند.»
ام‌اس نوعی بیماری مزمن خودایمنی است که طی آن سیستم ایمنی بدن به غلاف‌های میلین اطراف سلول‌های عصبی در مغز و نخاع حمله می‌کند. بر اساس داده‌های موسسه ملی سلامت، این بیماری موجب بروز اختلالاتی چون ضعف عضلانی، مشکلات بینایی، سفتی عضلات، اختلال در تعادل و سرگیجه می‌شود.
در این پژوهش، محققان تغییرات ژنتیکی را در نمونه‌های خون ۱۲۵ کودک مبتلا به ام‌اس و ۱۴۵ کودک سالم بررسی کردند. نتایج نشان داد که کودکان مبتلا، از نظر بیولوژیکی تا دو سال پیرتر از همسالان خود هستند. این مسئله در سن تقویمی متوسط ۱۵ سال نیز قابل مشاهده بود.
محققان بر ضرورت انجام مطالعات پیگیری تأکید کرده‌اند تا تأثیر پیری شتاب‌یافته بر توانمندی‌های جسمی و ذهنی کودکان مبتلا بررسی شود و مسیرهای درمانی جدیدی برای جلوگیری از پیشرفت زودهنگام بیماری طراحی گردد. گریوز معتقد است: «درک بهتر از رابطه میان سیستم ایمنی، مغز و فرآیند پیری ممکن است راهگشای درمان کامل ام‌اس در آینده باشد.»