سازمان جهانی بهداشت اعلام کرد که بیماری «ام پاکس» یا همان آبله میمونی، دیگر در فهرست وضعیت‌های اضطراری جهانی قرار ندارد. این تصمیم، اگرچه نشانه‌ای از کنترل نسبی شیوع بیماری است، اما به‌معنای پایان تهدید یا توقف اقدامات پیشگیرانه نیست.
بیماری ام پاکس که در اوایل سال ۲۰۲۴ در کنگو و کشورهای همسایه آفریقایی با جهشی جدید ظاهر شد، از طریق تماس نزدیک انسان‌ها با یکدیگر یا با حیوانات آلوده منتقل می‌شود. علائم آن از تب و لرز تا ضایعات پوستی متغیر است و در موارد شدید، می‌تواند نیازمند مراقبت‌های پزشکی جدی باشد.
دکتر تدروس، دبیرکل سازمان جهانی بهداشت، با پذیرش توصیه کمیته اضطراری، اعلام کرد که وضعیت اضطراری جهانی لغو شده است. اما تأکید کرد که این تصمیم نباید به‌عنوان پایان تهدید تلقی شود؛ بلکه باید به‌عنوان انتقال به مرحله‌ای جدید از مدیریت پایدار بیماری در نظر گرفته شود.
از اضطرار جهانی تا ظرفیت‌سازی منطقه‌ای
پایان وضعیت اضطراری، فرصتی برای بازنگری در سیاست‌های سلامت جهانی است. در این مرحله، تمرکز باید بر تقویت زیرساخت‌های بهداشتی در مناطق بومی بیماری و ارتقای توانمندی‌های محلی باشد. دو محور کلیدی عبارت‌اند از:
- آموزش جوامع محلی برای شناسایی زودهنگام علائم و پیشگیری از انتقال بیماری
- توسعه شبکه‌های آزمایشگاهی و درمانی در کشورهای آفریقایی برای پاسخ سریع به موارد جدید
این رویکرد نه‌تنها از بازگشت بحران جلوگیری می‌کند، بلکه الگویی برای مدیریت سایر بیماری‌های نوپدید نیز ارائه می‌دهد.
هوشیاری، جایگزین اضطرار
تجربه بیماری ام پاکس نشان داد که تهدیدهای بهداشتی جهانی، لزوماً با پایان وضعیت اضطراری پایان نمی‌یابند. بلکه نیازمند هوشیاری مستمر، همکاری بین‌المللی و سرمایه‌گذاری در سلامت عمومی هستند. لغو اضطرار، نقطه پایان نیست؛ بلکه آغاز مرحله‌ای است که در آن پیشگیری، آموزش و آمادگی جای واکنش‌های اضطراری را می‌گیرند.
در نهایت، موفقیت در کنترل بیماری‌هایی مانند ام پاکس، نه‌تنها به تصمیمات سازمان‌های جهانی، بلکه به توانمندی جوامع محلی و تعهد کشورها به سلامت همگانی وابسته است.
دکتر حصارکی، متخصصی مجرب و دلسوز در حوزه سلامت، با تجربه و دانش گسترده خود، آماده ارائه بهترین خدمات درمانی به شماست. ایشان با رویکردی بیمارمحور و استفاده از دانش روز، همواره در تلاش برای بهبود حال بیماران و ارائه مشاوره‌های پزشکی دقیق و قابل اعتماد هستند.
Leave a Reply